แสงซินโครตรอนถูกปล่อยออกมาจากกลุ่มอิเล็กตรอนที่วิ่งด้วยความเร็วสูงใกล้ความเร็วแสง ผ่านช่องเปิดแสงของแม่เหล็กสองขั้วดัดแปลง (modified dipole chamber) โดยช่องเปิดแสงมีขนาดเท่ากับ H70 x V20 mrad^2  ที่ต่อจากแม่เหล็กเลี้ยวสองขั้ว (Bending magnet) บังคับเลี้ยวภายในวงกักเก็บอิเล็กตรอนของ SPS-I

 

การนำลำแสงซินโครตรอนออกมายังปลายสถานีทดลองที่ 4.1 นั้น จะมีการคัดเลือกเอาเพียงแสงย่านอินฟราเรดกลาง ภายในด้านหลังผนังกำแพงนั้นจะประกอบไปด้วย กระจกบานแรกที่มีช่องลอดผ่านตรงกลางสำหรับปล่อยให้รังสีเอกซเรย์ทะลุผ่าน ซึ่งกระจกนั้นถูกวางในแนวระนาบที่ทำมุม 45° กับแนวแสงซินโครตรอนเพื่อคัดกรองแสงซินโครตรอนในย่านแสงอินฟราเรดที่ต้องการ ส่วนกระจกบานที่ 2 และ 3 เป็นรูปทรงกระบอก สำหรับโฟกัสลำแสงในแนวนอนและแนวตั้งตามลำดับ จากนั้นกระจกบานที่ 4 จะทำหน้าที่ส่งลำแสงผ่านท่อออกจากผนังคอนกรีตเสริมตะกั่วของวงแหวนกักเก็บอิเล็กตรอน หลังจากนั้นกลุ่มกระจกบานที่ 5 - 9 (M5 – M9 chamber) จะทำหน้าที่ปรับแนวของแสงและทำให้แสงขนาน โดยระบบนี้ได้ถูกออกแบบมาให้สามารถแบ่งลำแสงเพื่อแยกสถานีทดลองได้มากถึง 3 สถานี โดยมีกล่องกระจกเชื่อมต่อ (Matching optical box) สำหรับส่งผ่านแต่ละลำแสงไปยังสเปกโตรมิเตอร์ของแต่ละสถานีทดลอง

​

แสงอินฟราเรดจะถูกนำเข้าสู่เครื่อง FT-IR Spectrometer รุ่น Vertex 70 และ IR microscope รุ่น Hyperion 2000 ที่เชื่อมต่อกันตามลำดับ ซึ่งจะทำการโฟกัสแสงให้มีขนาดเล็กระดับไมครอนและมีระบบตัดขนาดแสงอัตโนมัติอีกต่อหนึ่งให้เหมาะสมกับชนิดของตัวอย่างที่ต้องการวัด